Czy ktos powiedzial rewolucja?

kto za mlodu nie byl rewolucjonista
ten na starosc bedzie uajdakiem
W.I. Lenin
(napis na lawce w liceum)

O moich rewolucyjnych przygodach w mlodosci pisalam juz kiedys (http://loladrive.blogspot.com/2014/02/jak-to-prawie-zostalam-rewolucjonistkom_5.html) , ale kto by pomyslal, ze na stare lata otrzepie jeszcze beret Che Guevary?

Jak wspominalam u rybenki budzet na edukacje w naszym stanie zostal tak przyciety, ze wszyscy wpadli w panike. Kryzys, panie kryzys. Beda ciecia, nikt nie wie jeszcze gdzie, ale wszyscy panikuja. Napisala do nas nauczycielka mlodszej, ze musimy sie chwycic pod pachy i walczyc, bo czesto w takich przypadkach zabieraja sie za to co dla wielu wydaje sie elementem tylko dodatkowym czyli programy dla uzdolnionych. Kazala nam napisac 3 minutowa wypowiedz publiczna, przyjsc na spotkanie zarzadu edukacji i sie wyrazic.

I tak jak z jednej strony mialam ochote pod ten pociag wepchnac menza, tak on sie nie dawal i szedl w zaparte, ze lepiej wyrazam emocje i jak zaczne plakac to najwyzej mnie w TV pokaza i tylko wszyscy na tym skorzystaja. Z drugiej strony ciekawa bylam tego wszystkiego. Napisalam swoj protest tak, ze wszyscy by plakali, a potem chcieliby bym zostala prezydentem i tu musialabym ich rozczarowac. I poszlam i nudzilam sie 2 godziny nim doszli do debaty publicznej. Ale musze przyznac, ze zaciekawilo mnie bardzo, ze te spotkania sa publiczne i kazdy moze przyjsc, posluchac i zobaczyc kto jak glosuje i jakie pomysly przeprowadza.

Gdy przyszedl czas na glosy publicznosci okazalo sie, ze jest nas milion pincet i, ze jesli kazdy ma 3 minuty to bedziemy tam do rana. Poprosilismy o 5 minut aby sie namowic, kazdy powiedzial szybko o co mu chodzi, oczywiscie wszyscy mieli te same poglady na sprawe i rynka w gore kto chce przemawiac. No i nie podnioslam, bo bez przesady. jak mnie prosza to pojde, ale zebym parla na mikrofon, to nie.

I powiedzialabym z 3 osoby ziew i nuda i moje przemowiecie byloby lepsze, ale trzech rewelacja i sama wstalam i klaskalam. Chlopiec ktory ukonczyl te szkole opowiadal co dzisiaj robi, czym byla dla niego ta szkola, ojciec, CEo firmy ktora zajmuje sie elektronika, ktory uwaza, ze zatrudnia ludzi z Indii, bo nie moze znalezc ludzi kreatywnie myslacych, ze ten program to jego nadzieja i ojciec kolezanki mlodszej, naprawde, moze startowac na prezydenta.

Dreszcze mnie przechodzily jakbym lezala na mokrej trawie.


A dzisiaj moja starsza corka uznala, ze moze z nia tez sie pobawie w rewolucjonistke.
Po wczorajszej debacie telefon mialam wyciszony, a tu skacze mi ten telefon i skacze, patrze a tam 80 tekstow od starszej z czego 75 to "blagam". Grupowo pracowali nad jakims szkolnym projektem, ktory ona miala wziac do domu i tylko jakies zdjecia dorzucic, aby go na drugi dzien zaprezentowac. No i moje dziecko kochane zostawilo karte z pamiecia i projektem u siebie na biurku. A szkola ma zasade, ze rodzic moze przyniesc dzieku do szkoly jesli zapomni: okulary, lekarstwo, lunch, ale nie mozna: zapomniane zadania, tenisowoki i temu podobne. Dziecko mi tekstuje, ze to nie tylko o nia chodzi, bo ona sama nie ma az takich ambicji, ale tak jej zal reszty grupy, bo za nie oddanie projektu w terminie wszyscy straca iles tam punktow. I pomysl rewolucyjny jest taki, zeby przyniesc jej lunch i w nim przemycic te karte pamieciowa. Czy moi rodzice by tak kombinowali? Nie! Czy moj monsz by na to poszedl, tez smiem watpic, ale ja, ktora wiele waznych rzeczy w moim zyciu zapomnialam, nawet gdy lezaly tuz przy wyjsciu z domu, rozumiem ten bol, pakuje ten lunch, chcialam wlozyc te karte do kanapki ale jednak zawijam w serwetke. :)

A ze wlasnie mialam brac prysznic wiec wygladalam jak milion dolarow w papierze toaletowym. Nigdy, ale to nigdy nie wychodze z domu bez makijazu, bo nie lubie ludzi straszyc. A tu panie, nie ma czasu na makijarz. Oni to musza miec teraz, zaraz, wiec pojde bez oka. Zazwyczaj nosze szkla kontaktowe, a tu w okularach i wiecie, ze ludzie mnie nie poznali. Nauczycielka z pierwszej klasy z ktora sie bardzo lubimy i zawsze jak sie spotykamy to chociaz "co slychac" wymieniamy przeszla obok zupelnie obojetnie. :))


A teraz uff, kawy. :)