the winner takes it all

Ogladamy tom olimpiade, wywiady z babciami, zonami, synami. Podziwiam zwyciescow (brawo, panie, brawo, reklamodawcy juz sie w kolejce ustawiaja, juz ozieble raczki rozgrzewamy, teraz sobie ten pot, ten wysilek wynagrodzimy. Dla tego momentu sie czlowiek rodzi i  dla niego zyje) ale jeszcze bardziej podziwiam przegranych. Bo ja moi drodzy to bym tak elegancko przegrac nie umiala. Przegrywanie nigdy nie bylo mojom mocnom stronom. Jak byla szansa, ze nie wygram, to udawalam, ze ta zabawa jest nuuuudna, ziew i szlam do domu, ze nie wspomne ile razy plakalam (spazmy i swieczki kataru :P) przy grze w szachy z bratem- oszustem. Ale publiczna porazka to juz szczyt szczytow; a w telewizji to ja juz sobie tego panie nie wyobrazam. A taka olimpiada, no nie wiem, moi kochani, bo ja do dzisiaj pamietam Grzegorza Filipowskiego ktory zawsze byl tak blisko podium, ale niestety gdzies tam ta noga mu sie zawsze powinela. Ludzie maja pamiec! Nawet starsza powiedziala, ze ona (nie zeby miala z czem tam jechac, ale nawet jak by miala) to by na takom olempiade nie pojechala. Dlaczego? Bo jak sie czlowiek na takiej olimpiadzie przewroci to caly sfiat to sobie w zwolnionym tempie oglonda i ras i dwa i nawet jak ma ochote i potrzebe to i pienc razy! o paczcie panstfo, glowom, czapom uderzyl w taki tfardy lod, a tu paczcie kask sie polamal, ajajaj, choc jeszcze raz sobie obejrzymy. Kolano na pewno boli, szkoda- szkoda to jeszcze ras powtorka z drugiej strony, zeby sie upewnic, ze tez sie obila.

Jakbym tak o pol mrugniecia powiekom przegrala w takich zjazdach na lep na szyje; tyle potu, lez, wyrzeczen; codziennie nos sobie odmrazac, zadnych zabaw w hocki- klocki, pobudka o piontej, nawet w sobote, a potem nagle tadam, o zero zero dwie milisekundy jest pani na czfartej pozycji. Rozplakalabym sie tam na plasko tuz przy lini finiszowej, tak, ze skoro ja juz nie jade, to nikt inny nie pojedzie. I trzeba by posilki wzywac (i za nogi by mnie ciagneli, a ja pazurami jak rolnik bronom rylabym ten snieg) i pytac czy jest na sali psychiatra. A w tle graliby ponizsza piosenke. ;) To jest nie do pomyslenia, zeby cztery lata tak pilowac, tak heblowac a na koniec jeszcze sie usmiechac, ze NIC sie nie stalo, taka gra/ zabawa wlasciwie. Have a nice day i moze jak sie nie zastarzejesz to sprobuj chlopie za cztery lata. Czas szybko leci, goi rany. 

A kto w dziecinstwie zazdroscil lyzwiarkom figurowym tych fszytkich miskow (chodzi o pluszowom zabawke nie pojemnik do odmaczania odmrozonych stop. ;))? No wtedy dla tych miskow dalabym sie na taka olimpiade namowic. 

A taka co jedzie na nartach to nawet misia nie dostanie, 

panie. 

A teraz wszyscy razem sluchamy piosenki i placzemy :P

Pierce Brosnan to taka personifikacja igrzysk olimpijskich. :PP