home sweet home

Dolecielismy bez wiekszych przygod. Godzinne opoznienie wylotu z Monachium nie zmienilo naszych planow, bo mielismy w zapasie 3 godziny na przesiadke, wiec panika, bieg i wyscig do bramki, nie byly naszym udzialem i tylko spokojnie obserwowalismy innych. Jak zwykle cos pokrecono przy biletach i tradycyjnie nie dostalam biletu kolo dzieci. Pani na lotniksu pogrzebala i wymyslila taki uklad: obie corki kolo okna, korytarz, pewna pani i ja. Zawsze gdy robiono nam takie numery inni podrozni z usmiechem na ustach przesiadali sie, bo nie chcieli zajmowac sie podczas podrozy moimi dziecmi. Ale tym razem bylo inaczej. Nie wiem czy dzieci moje juz za stare i nikt nie martwi sie, ze moze sie zrombia w pieluche i bedzie smrod, ale pani ktora siedziala pomiedzy nami oznajmila, ze ona czesto chadza do toalety i musi byc przy przejsciu. (Klamala, poszla raz!) Obiecywalam, ze za kazdym razem ja wypuszcze, ale chyba bala sie ze wygladam na taka co sie napije wina i zasnie chrapiac wiec nie poszla na ugode. Poczatkowo mialam jej za zle, zwezalam oczy i rzucalam na nia swoj urok, az przypomnialam sobie, ze od tego robia sie zmarszczki pod oczami. Planowalam, ze bede chodzic do toalety na siku co 10 a na kupe co 15 minut, ze ja jej pokaze. Ale nagle okazalo sie ze moje corki doskonale sobie radza bede mnie. Z obiadu jedza tylko chipsy, za to nie zaluja sobie cukierkow, zamiast spac ogladaly filmy, ale cisza, panie spokoj. Takiego spokoju w samolocie nie mialam od czasu porodu. Zadnych mama daj, mama boli, mama kiedy. Spokojnie obejrzalam trzy fajne filmy, podrzemalam pomiedzy kazdym i taka zrelaksowana po 9-cio godzinnej podrozy jeszcze nie bylam. Od tej pory tak bede zamiawiac bilety.

Troche pijani ze zmeczneia, ale w koncu home sweet home. Wlasne lozko, pies i kon mechaniczny. Wlasny zen.

Pies praktycznie fruwal z radosci. Ponoc gdy monsz po nas jechal, powiedzial mu, ze jedzie po i wymienil z imienia, na co pies smigal radosne kolka po calym domu.

Wyjazd uwazam za bardzo udany, pogoda w sumie dopisala, spotkania z ludzmi przeszly moje oczekiwania, okazalo sie mam w sobie jeszcze te odrobine (ekhm) szalenstwa.
A na pamiatke kupilam sobie trzy pary slicznych sandalow. :)

Najbardziej mnie smieszy gdy ludzie pytaja skad jestesmy bo skaczemy po tych jezykach, ze sie zorientowac nie moga. :P

A jak mlodszej kazalam polozyc cos na kupke to jej mina tez byla bezcenna. ;)