Ostatni raz mialam taka chandre w czterdziestym dziewiatym...
Dziecko starsze konczylo podstawowoke i panie nauczycielki poprosily o zdjecie z dziecinstwa. Strasznie wredne te nauczycielki w dzisiajeszych czasach. Zagrzebalalam sie w tych zdjeciach i wpadlam w czarna dziure. A potem okazalo sie, ze dziecko ma geny po matce i na wycieczce szkolnej do Disneylandu zostawilo pare butow w hotelu. Ja tez dosyc czesto zostawiam buty w hotelu. Taki gen kopciuszka chyba.
Jezdzilysmy za tym nowym obuwiem i rozmawialysmy o muzyce. Opowiadalam, jak ta babacia co dwie wojny przezyla, czego w jej wieku sluchalam i ona mi zaraz te piosenki z telefonu puszczala. Jazde wiec mialam podwojna, a nawet potrojna, bo jedno to po te buty, druga w przeszlosc gdy sama nosilam takie buty glanowate przy ktorych ona sie teraz upiera (i nie zniecheca jej nawet ze jest sezon na klapki) i trzecia w przyszlosc ktora za szybko sie zbliza. To nie mozliwe, aby moje dziecko szlo do liceum, po piatej, niech bedzie, niech strace, do siodmej klasy, ale do liceum?
Sluchamy wiec Skory Aya RL i Hey o herbacie co stygnie i Tiltu Moskawe (zeby tylko potem dzieko potem nie mowilo, ze Moskwa jest w Polsce!) i kocham cie jak Irlandie (zeby potem nie mowila ze Irlandia tez jest w Polsce) i Wieze Samotosci.
A potem juz trudno, jest juz to uroczyste zakonczenie roku i na sale wprowadzaja wsrod wiwatow i oklaskow nasze dzieci, co to juz panie nie dzieci. I idzie to moje dziecko i i patrzy z daleka prosto i przeszywajaco w oczy, a ja rycze i czuje z nia te nic ogromnego porozumienia w tym sporzeniu. A potem wrzeszczymy z mlodsza na calusienkie gardlo gdy pada nazwisko starszej po dobior dyplomu. I milon mysli mnie rozrywa; i widze ja jak pierwszy raz szla do zerowki. Wtedy, pierwszego dnia po powrocie ze szkoly dalam jej kucyka pluszowego rainbow dash, bo bala sie ciemnosci i tlumaczyla mi wtedy ze z takim kucykiem to by sie nie bala,a ona zawsze umiala mnie do wszystkich swoich swietnych pomyslow przekonac.
I tak o, zamykamy rozdzial pod tytulem podstawowka, i tak panie Romanie, zycie toczy sie dalej.
Jak fajnie ze Szpal gra znowu w starym skladzie. :)
